Midden en zuid Finland, op weg naar Helsinki 2019

Na een paar prachtige wandelingen in Oulanka NP gaat de weg verder naar het zuiden. We komen voor het eerst sinds lange tijd weer een echt stadje tegen, Kuusamo. Niet dat hier veel te beleven valt, maar het is wel een enorm verschil met de onmetelijke wildernissen die wij de laatste weken hebben mogen ervaren. Kuusamo, gewoon een plek waar wij geslapen hebben, en zelfs de moeite niet doen om het te bezoeken. Wij rijden de volgende dagen stilletjes verder richting zuid en doen dit al flirtend met de Russische grens waar wij soms echt tegen de niemandsland zone rijden. Heel de grens of beter gezegd de niemandsland zone tussen Rusland en Finland is afgebakend met geel gemerkte palen en bomen, en gele waarschuwings bordjes. Hier kan je niet niets vermoedend de grens over sukkelen, dat kan gewoon niet en ik denk dat je dat eigenlijk ook gewoon niet wilt. Wij doen nog een zeer mooie namiddag wandeling in Hossa NP waar de oudste rotstekeningen van Finland te zien zijn, schitterend. De tekeningen zijn tussen de 3500 en de 7000 jaar oud, prachtig om te zien gewoon. Maar het is al snel duidelijk dat wij het mooiste van Finland achter ons gelaten hebben, er volgen nog wel mooie stukken maar het pure, dat ongerepte, het onmetelijke, die wildernis. Ja dat ligt nu ten noorden van ons, wij doen nog een paar nationale parken aan om te wandelen, bezoeken Joensuu en zakken zo steeds verder en verder zuid tot Helsinki. Helsinki is het laatste wat wij in Finland gaan bezoeken, nu is het afwachten of ons e-visa voor Rusland goed gekeurd word, indien dit goed komt gaat de koers Oost richting grens om sint Petersburg te bezoeken, anders is het de boot op naar Estland.